සෙනෙහස

සමන් මලක සුවඳ අරන්
ඒ සුවඳින් පාට අරන්
පිණි බිඳුවෙන් සිසිල අරන්
ගෙත්තම් කරනට ඔය සිත
මම එන්නම් අරුණ මැදින්

සාපය

වියැකෙමින්
මතුවෙමින්
දුකම මා
වැනසූ කල
මරණයට හඬ ගසා
දෙනෙත් පියා ගන්නවා හැර
මන්දස්මිත් වැගිරෙන
දෑසකට
කුමට නම් තව
කවි ගොතන්නද.....

කඳුළ සහ නුඹ

නෙතු කෙමි
බොඳ කරන
උණු කඳුළ නොවී
ඒ කඳුළ
නිවාදමන
ඇහිපියක් වෙයන්
සබඳ...

තහංචි

කාසි කටු
මල් පඳුරු වල
හිරවුණු
අපේ ප්‍රේමයට
නිදහසේ
ඉගිලෙන්න
කොයින්ද ඉතින්
අත්තටු..