චිලී පේස්ට් සහ මයිකල්ගේ වියෝව

කාලෙකින් ඇතිවෙන්න ගෙදර ඉඳලා ආවා. මේ පාර නම් වැඩිපුරත් එක්ක නිවාඩු දාලා ගෙදර ගියා. ඉතින් කට්ටියට අවුරුදු කොහොමද?

උඩ දාගෙන ගෙදර ගියා වගේ නෙමේ ආපහු ආවම කරන්න ඉතුරු වෙලා තියෙන වැඩ දැක්කම ආපහු ගෙදර ගිහින් නතර වෙන්නම හිතෙනවා.

ඔන්න මම නම් මේ පාර ගෙදර ගියපු ගමන් කරේ මාරයා අයියගෙ චිලී පේස්ට් රෙසිපි එක අත්හදා බලපු එක. ඔක්කොම ටික හරි. ඒත් අයියෝ මිරිස් ටික ටිකක් කර උනා. රසේ නම් වෙනසක් නෑ. ඒත් චිලී පේස්ට් එක තද දුඹුරු පාටයි. ගෙදරට කෑම ට ආපු හැමෝම ආසාවෙන් කෑවා ගෙදර හදපු චිලී පේස්ට් කිව්වම. තැන්කූ මාරයා අයියේ ඈ..

අපේ ගෙදර අවුරුද්දට කේක් හදන වැඩේ මට බාර දීලා තියෙන්නෙ. රස හින්දද එහෙම නැත්තන් කේක් හදනව කියන වැඩේ මළ වාතයක් හන්දද දන්නෙ නෑ. දහතුන්වෙනිදා දවසම කරේ එක එක ජාතියෙ කේක් හදපු එක තමා. ඔන්න මගෙ ගානෙ මේ පාර චොක්ලට් කේක් එකයි, බටර් කේක් එකයි, රට ඉඳි කේක් එකකුයි හැදුවා. ඉතුරු කැවිලි පෙවිලි නම් අම්මයි අක්කයි භාර ගත්තා. නොදන්න මගුලට ගිහින් වරිගෙ නහගන්නෙ මොකටද.

මේ වැඩ කරලා ඉතුරු වෙන දවසේ කාලය මම වැය කලේ වැඩිපුරම එකම එක දෙයක් සඳහා පමණයි. හික්ස්. ඒ තමයි Prison Break සීරීස් හතරම බලලා ඉවර කිරීම.

මේක මම දන්නවා මෙතන ඉන්න කට්ටියගෙන් සීයට අනූ නවයක්ම ඕක බලපු කට්ටිය නේද? සෑහෙන කාලෙක ඉඳන් මගෙ ගාව මේක තිබ්බා. ඒත් බලන්න කම්මැලිකමේ හිටියෙ. ඒත් ටිකක් බැලුවට පස්සෙ කොටි වලිගෙ අල්ල ගත්තා වගේ. නතර කරන්න හිතෙන්නෙම නෑ.

සමහර දවස් වලට පාන්දර වෙනවා නිදා ගන්නකොට එක දිගට බලලා. කොටස්ම 81ක් සෙල්ලම්ද.

අයියෝ එච්චර කැපවීමෙන් බලලා අන්තිමට ඇයි හත් දෙයියනේ මයිකල් මැරුණේ. එච්චර ආසාවෙන් බලලා අන්තිමට ඔලුවට පොල්ලකින් ගැහුව වගේ. ඒ තෝන්තු ගතිය තාම තියෙනවා. හික්ස්.

ඇයි දෙයියනේ මයිකල් ඔයා මැරුණේ.....

නිවාඩුව නම් ඉක්මනට ගෙවිලා ගියා. හපොයි දැන් තමා පොළවට අඩිය තිබ්බෙ. දැන් ඉතින් ආයෙත් බෝඩිම, ඔෆිස් එක, කඩ කෑම, අන්තර්ජාලය. ඕක තමා ජීවිතේ. කැලන්ඩරේ එල්ලිලා රතු පාට දවස් හොයන එක තමා ආයෙත් කරන්නෙ ඉතින්.

ඒ ඔක්කොමත් හරි.. අනේ ඒත් මයිකල් ඇයි දෙයියනේ මැරුණේ...