කුණු විසින් ජීවිත පාලනය කිරීම

මීට වසර කිහිපයකට පෙර මා නවාතැන් ගෙන සිටි බෝඩිමේ අපට තිබූ ලොකුම ප්‍රශ්නය වූයේ කුණු කසළ දැමීමට තැනක් නොතිබීමයි. ඊට හේතු වූයේ එම නිවස ඉඩමේ මුළු ඉඩ ප්‍රමාණයේම ඉදි කර තිබීමෙන් කුණු වලක් නොතිබීමත්, පාරෙන් ඈතට වන්නට පිහිටා ඇති නිසා නගර සභාවේ කුණු ට්‍රැක්ටරය නිවස අසළට නොපැමිණීමත්ය.

එම නිවසේ වෙසෙන්නවුන් සතියක් පමණ කුණු එකතු කර, ගෙහිමියාගේ දෙමවුපියන්ගේ නිවසට ගෙන ගොස් බැහැර කරති. අපට එසේ කළ නොහැකි නිසාවෙන්, අප සතු වූ එකම විකල්පය වූයේ කුණු පාර්සල් කර විශ්ව විද්‍යාලයට ගෙන ගොස් කසළ බාල්දි වලට හැලීමය.

එය මෙසේ කියද්දී සරල ක්‍රියාවක් වුවද, ප්‍රායෝගිකව ක්‍රියාවට නැගීමේදී අසීරු හා අපහසුතාවයට පත්වන ක්‍රියාවලියකි.

මන්ද යත් කුණු කසළ හොඳින් පාර්සල් කළ යුතු අතර එම කසල පාර්සලය විනිවිද නොපෙනෙන බෑගයක ඇසිරිය යුතුය. එමෙන්ම දේශන සඳහා පැමිණෙන වෙලාවට මදක් කලියෙන් පැමිණිය යුතුය. මන්ද යත් පාර්සලයක් අතින් ගෙන අනිත් උන් ඉන්නා වේලාවට පැමිණියහොත් ඒ කෑමක් යැයි සිතා උන් උදුරා ගන්නා බැවිනි. එහෙම උදුරා ගතහොත් නම් කාඩ් කුඩුය. ඒ නිසා අපි කුණු මලු අතින් කටින් එල්ලාගෙන උදැහැනැක්කේම කැම්පස් එන්නෙමු.

එම ක්‍රියාවලිය එතැනින් ඉවර නොවේ.

දවසේ එම වෙලාව විශ්ව විද්‍යාලයේ පිරිසිදු කරන්නන් වැඩ අරඹන වෙලාවය. කුණු මලු කසල බඳුන් වලට දමන්නේ නම්, ඔවුන් අසල නැති අවස්ථාවක් බලා දැමිය යුතුය. නැත්නම්, "ළමයි ගෙවල් වල ඉඳන් අරන් එන කුණු අපිට අදින්නට බැහැ" යි කියමින් සේවකයන්ගෙන් උදේ පාන්දර කණ පුරා අසාගන්නට හැකිවේ.

ඉදින් අප කරන්නේ කිසිවෙකුත් අවට නැති වෙලාවක් බලා කසල බඳුනට කුණු මල්ල දමා පසු නොබලා ගමන් කිරීමයි. මෙය සැම දිනම එකම බඳුනකට දැමීමද කළ නොහැකිය. ඒ කිනම් මොහොතක හෝ හසුවිය හැකි බැවිනි. එම නිසා නිතරම වෙනත් වෙනත් කසල බඳුන් සොයා යා යුතුය. මේ හේතුවෙන් අපට ඒ දිනවල විශ්ව විද්‍යාලයේ මොනවා නැතත් කසල බඳුන් ඇති තැන් නම් හොඳට මතකය.

සමහර දිනවල කුණු මල්ල රැගෙන එන විට කොහෙන් හෝ මිතුරකු කඩා පාත් වේ. එවිට උන්ගෙන් බේරීමට කුමක් හෝ බොරුවක් කිව යුතුය. බොහෝ විට අප පවසන්නේ ඔහු නොදන්නා වෙන කෙනෙකුට දීමට ඇති පාර්සලයක් යනුවෙනි. කසල මල්ල ගෙන යන්නේ සිකුරාදා හෝ සඳුදා නම් "අද ගෙදර යනවා" හෝ "මේ ගෙදර ඉඳන් එන ගමන්" යැයි පවසා ජාම බේර ගත හැක.

නොඑසේ නම් උන්ගේ ඇසින් බලන කල පාර්සලයක් යනු අනිවාර්යයෙන්ම කුමක් හෝ කෑමකි. අප දුන්නේ නැති නම් උන් බලෙන් උදුරාගෙන හෝ බලති. එම නිසා කුමක් හෝ කියා කුණු මල්ල බේරා ගත්තේ නැති නම් ඊළඟ දවසේ ඉඳන් කැම්පස් නොඑනවා ඊට සැපය.

ඒ දිනවල කෑමට ගත යුතු දේවල් තීරණය කරන්නේ කුණු මල්ල කේන්ද්‍ර කරගෙනය. කොටින්ම, කෑම පාර්සලයක් බෝඩිමට ගෙන ගොස් කද්දී බත් ඇටයක් වත් ඉතුරු නොකරන්නට අපි වෙහෙසෙන්නෙමු. මන්ද යත්, බත් ඉතුරු කළොත් ඒකත් උස්සන් යන්නට වෙන්නේ අපටම නිසාවෙනි.

ඉස්සර නම් ගෙදරින් ලැබෙන කෙසෙල් කොළයේ එතූ බත් එක තරම් වටින දෙයක් අපට මිහිපිට නැත. මේ බෝඩිමේ ඉන්නා කාලයේ අප කෙසෙල් කොළ වල බත් නොගෙනෙන්නට කතිකා කරගෙන සිටියෙමු. ඒ කොතරම් රසවත් වුවත්, ලන්ච් ෂීට් එක ඊට වඩා සැහැල්ලු හා කුණු මල්ලේ කෙසෙල් කොළයට වඩා අඩු ඉඩක් ගන්නා නිසාය. ඒ දිනවල කුණු මල්ල අපගේ ජීවිත පාලනය කළේ එසේය.

මාස කීපයකින්ම අප වෙනත් නවාතැනක් සොයාගැනීමට එකම හේතුව වූයේ මේ කුණු ප්‍රශ්නයය. මෙතුවක් මා බෝඩිමක ගත කළ අඩුම කාලය මෙයයි. ඊළඟ බෝඩිං වන්දනාව අරඹන විට ගෙහිමියාගෙන් අසන ප්‍රශ්නාවලියට තවත් ප්‍රශ්නයක් එකතු වී තිබිණ. ඒ "කුණු දාන්නෙ කොහෙටද" යනුවෙනි.

මෙය ලියාගෙන යද්දී වරෙක ලංකාදීප පත්තරයේ "දෙයියෝ සාක්කි" තීරයේ පල වූ පුවතක් සිහියට නැගේ.

නිවසක බැහැර කරන කුණු මල්ලක් හොඳින් පාර්සල් කර, යුවලක් එක විසිකිරීමට තැනක් සොයමින් කිසියම් පාරක් අයිනට වී සිටියහ. ඔවුන්ගේ අරමුණ වූයේ පාරේ කිසිවෙකු නොමැති අවස්ථාවක් බලා කුණු මල්ල දමා යාමය.

වේගයෙන් පැමිණි යතුරු පැදියක පිටුපස උන් පුද්ගලයෙක් අර යුවල අත තිබූ පාර්සලය උදුරාගෙන ඉගිල ගියේ කිසිවක් සිතන්නට වත් ඉඩ නොතබමිනි. සොරා එක උදුරාගන්නට ඇත්තේ කිසියම් වටිනා පාර්සලයක් සිතා විය හැකිය.

පාර්සලය දිග හරින විට හොරාට කුමක් සිතුනාදැයි මා නොදනිමි. එහෙත් කුණු මල්ල විසිකරන්නට තැනක් සොය සොයා සිටි තැනැත්තාගේ සිතේ ඇතිවූ සැනසිල්ල නම් මට සිතා ගත හැක.