මෙන්න ගිනිගන්නෝ....

ඔයාලට මතකද දන්නෑ දැනට අවුරුදු ගානකට කලින් එක දිගට පැය ගණන් තිස්සෙ ලයිට් කපපු කාලයක් තිබුණා. ඔන්න ඔය කාලෙ අපිට ගණිතය විෂයට නයිට් ක්ලාස් එකක් දාලා තිබ්බා. මතක විදිහට හවස පහේ ඉඳන් රෑ අට වෙනකල් තිබිච්ච ක්ලාස් එකක්.

ක්ලාස් එක තියෙන සමහර දවස් වලට කරන්ට් එක නෑ. එතකොට ඉටිපන්දම් පත්තු කරගෙන තමා ක්ලාස් කරේ.

මේ කියන දවසෙත් කරන්ට් එක නැති හන්දා අපි ඉටිපන්දම් පත්තු කරගත්තා. ඒ කාලෙ මට තිබුණෙ ටිකක් පිම්බිච්ච කොණ්ඩයක්. කොණ්ඩෙ එක මිටකට කරලා පෝනි ටේල් දාලා තමා ක්ලාස් යන්නෙ.

ක්ලාස් එක පටන් අරගෙන සර් උගන්නනවා. ගණිතය ඉතින් මගේ ( අ)ප්‍රියතම විෂයනෙ. දෙකයි දෙකයි එකතු කලාම හතරද පහද කියල ෂුවර් නැති තත්වෙක තමා මගෙ ගණිතය දැනුම තිබුණේ. ඉතින් මාත් අහස පොළොව ගැට ගගහ සර් දීපු ගානක් හද හද හිටියේ.

එක පාරට පන්තියෙ ළමයි කෑ ගහනවා ඇහුනා අයියෝ ගිනිගන්නවා අනේ ඉක්මනට නිවන්න කියලා. මම වටපිට බලනවා මට ගින්නක් පේන්නෙ නෑ. ඒ අස්සෙ සර් මගෙ දිහාවට අත දික් කර කර අයියෝ නිවන්න නිවන්න කියනවා. එතකොට තමා මට දෙයියො සිහි උනේ.

මගේ අක්බඹරු වගේ තිබිච්ච කපුටු කූඩ කොණ්ඩෙට ගිනි ඇවිළිලා. පිටිපස්සෙ පේළියෙ ළමයෙක්ගෙ අතින් ඉටිපන්දමක් පෙරළිලා.

බොරු කියන්නෙ මොකටද එදා නම් මම හොඳටම බය උනා. පිටිපස්සෙ පේළිවල ළමයි පොත් වලින් ගහල ගහල තමා ගින්න නිව්වෙ. එච්චර ගොඩක් පිච්චිලා නෑ කට්ටිය දැකපු හින්දා. අපෝ ඊට පස්සෙ පන්තියම පුළුටු ගඳයි. කාටවත් දැනිලා තියෙනවද කොණ්ඩෙ පිච්චුනාම එන අමුතු ගඳ? කොහොම හරි කට්ටිය මුලින්ම දැකපු නිසා වෙන්න ගියපු ලොකු අනතුරක් නැවතුනා.

කොහොමින් හරි එදා ක්ලාස් එකත් එතනින් නතර උනා. එදා නම් ජීවිතේ කවදාවත් අමතක වෙන්නෙ නැති දවසක්. පන්තියෙ ළමයි නම් උන්ට ඒක අමතක වෙනකල්ම මට මඩ ප්‍රහාර දියත් කළා අතිනුත් දාලා.