වෙසක් නිවාඩුව

වෙසක් නිවාඩුවත් ගෙවිලා ගියා. බෝඩිං කාමරේක හිරවෙලා ඉන්නකොට ඔරලෝසුවෙ කටු පුදුම තරම් හෙමින් කරකැවෙන්නෙ. ඒකටත් එක්ක ගෙදර ගියාම ඔරලෝසුවට අස්ප කුලප්පුවක් තියෙන්නෙ. සුටුස් ගාලා දවස් පහක් ගෙවිලා ගිය ඉක්මන.

මේ පාර නම් අම්මට අඬලා අඬලා නාරං කැවුම් හදාගත්තා. කැවිලි කන්න අවුරුදු එනකල්ම ඉන්න ඕනෙයැ. නාරං කැවුම් අම්මා හදන්නෙ එයාටම විශේෂ වෙච්ච රෙසිපි එකකට. වෙන පෝස්ට් එකක මම ඒ ගැන දාන්නම්කො වෙනද වගේම පින්තූර සහිතව.

වෙසක් දවසෙ උදේ ඉඳන්ම කූඩුව අලවන්න පටන් ගත්තා. තාත්තා කඩේ යනකොට කහපාට සව්කොළ ගේන්න කියපුවාම මෙන්න කහපාට කොළ නෑ කියලා තද නිල් පාට සව්කොළ ගෙනත්. අපොයි. මොනා කරන්නද. ගෙනාපු සුදු කොළ වගේකුත් තිබ්බා. ඉතින් සුදු පාටින් කූඩුව අලවලා නිල් පාටින් කැටයමක් කපලා ඇලෙව්වා. රැළිත් නිල් පාටින් දැම්මා. ජීවිතේ පළවෙනි පාරට තමයි සුදුයි නිලුයි වෙසක් කූඩුවක් හැදුවේ.


මේ පාර වෙසක් එකට අඩියෙන් අඩිය එක එක දන්සැල්. දන්සැලක් අත අරින්නෙ කොහොමද. මඤ්ඤොක්කා දන්සැල්, කඩල දන්සැල්, පාන් හා සීනිසම්බල් දන්සැල්, අයිස්ක්‍රීම් දන්සැල්, සුප් දන්සැල්, කල් කිරි දන්සැල්. පිස්සු හැදෙනවා. බත් දන්සැලකට තමා යන්න බැරි උනේ. කොහෙද කිට්ටු වෙන්නවත් බෑ සෙනඟ.

මේ සැරේ අපේ ගමේ කට්ටිය එකතු වෙලා පාර දෙපැත්තෙ පහන් පත්තු කරන්න සූදානම් කරලා තිබුණා. එක ගෙදරකින් පහන් විස්සක්. කෙසෙල් කොට පොඩිවට කපලා ඒවා උඩ තමා පහන් පත්තු කරන්නෙ. අපිත් ගෙදර වෙසක් කූඩු බකට් එහෙම පත්තු කරලා පාරට ගියා ගමේ කට්ටියට එකතු වෙන්න. මට නම් ගමේ හුඟක් අය සෑහෙන කාලෙකින් තමා හම්බ උනේ.

එදිනෙදා නොදැක්කට නගරෙ ඉන්න හිනාවක් නැති කෘතිම මූණු වගේ නෙමෙයි මේ මිනිස්සුන්ගෙ නිරහංකාර ගමේ කම කොච්චර වටිනවද? පහන් සේරම පත්තු කරාට පස්සෙ තමා ඒකෙ ලස්සම දැක්කෙ. පහන් වල ලස්සනටත් වඩා ගමේ මිනිස්සු එකතු වෙලා වැඩක් කරපු එකේ සතුට හැමෝටම දැනිලා තිබුණේ.



මේ ඔක්කොම වැඩ ඉවර වෙලා රෑ අපි ගල්විහාරෙ ගියා. සෙනඟ සෑහෙන්න. ඒත් ඒ පිළිම පාමුල පුදුම තරම් සැනසීමක් මට හැමදාමත් දැනෙනවා. අනිත් එක දවල්ට වගේ නෙමෙයි, ගල් විහාරෙ රෑට හරිම ලස්සනයි. ඔය පහලින් දාලා තියෙන්නෙ වෙසක් දවසෙ රෑ ගල්විහාරෙ ලස්සන.






ඉතින් ඔහොම තමා මගේ වෙසක් නිවාඩුව ගෙවිලා ගියේ. ආපහු බෝඩිමට එන්න කම්මැලියි. ඒත් මොනා කරන්නද. ජීවන සටන අරන් යන්නත් එපැයි. ආයෙමත් ඉතින් කැලන්ඩරේ එල්ලිලා රතු පාට වෙච්ච දවස් ගැන ගැන කාලෙ ගෙවනවා.

ප.ලි. කලින් පෝස්ට් එකේදි බ්ලොගර් එකේ තිබ්බ අවුල හන්දා මගේ අන්තිමට දාලා තිබ්බ කමෙන්ට් සෑහෙන්න ගොඩක් හොරු අරන් ගියා වගේ නැතිවෙලාම ගියා. අපරාදෙ. දුකේ බෑ.