"ජාල" සහ රිදුණු හිත

දරුවන් නව දෙනෙකුගෙන් යුතු පවුලක බඩපිස්සා වූ පොඩ්ඩාගේ ගෙවුණු ජීවිතයේ කිනම් හෝ මොහොතක් ඔබගේ මගේ ජීවිතයට සම්බන්ධ නොවෙතැයි කෙසේ කියන්නද? අසරණකම, දරිද්‍රතාවය, ධෛර්යය හා ධෛර්යය යටපත් කරගෙන නැවත නැග එන අසරණකම "ජාල" අපට කියා දෙයි.

කාලෙකට පසු මගේ සිත පිරී ඇත. ඒ හොඳ පොතක් කියවීමට ලැබුණු සතුටිනි. ජීවිතයේ ඕනෑම විටෙක අපි කැමති සුඛාන්ත වලටය. මුදුන්පත් වූ බලාපොරොත්තු සමඟ පැමිණෙන සතුටු අවසානයකටය. එහෙත් දුකද රසක් බව පොත කියවා අවසානයේ මා දැනගතිමි.

උපතින් ලැබුණු අඩු කුලය නිසා සිතින් දුක් විඳින මිනිසුන් මේ නවීකරණය වූ සුපිරි සමාජ ක්‍රමය තුළ නැතැයි කවරෙකුට කිව හැකිද? ගුණවත් බව නැණවත් බව කෙතරම් තිබුණද කාලකණ්නි කුල ක්‍රමයක් නිසා බිඳුණු සිතක් ඇති ධෛර්යවන්ත ජීවිතයක් "ජාල" තුළින් අපේ හදවතට කතා කරයි. සමානාත්මතාවය ඔලුව උඩ තබාගෙන කතාකරන අද සමාජය තුළ කුල භේදය මෙතරම් අප්‍රසන්න යථාර්තයක් බව මම කිසිදිනක නොසිතුවෙමි.

ඒ අප්‍රසන්න යථාර්තය "නිමල් විජේසිරි" නම් වූ ඒ අපූර්ව මිනිසා මේ කටුක අකුරු මත ඔප්පු කර ඇත. මේ නවකතාව කතුවරයාගේ ජීවිත කතාව දැයි මා නොදනිමි. එහෙත් ඔහුගේ වචන තුළ පණ ගැහෙන්නේ කොහේ හෝ ඇති සත්‍යක් බව නම් මම දනිමි. 2006 වසරේ ඩී. ආර්. විජේවර්ධන සම්මානයෙන්ද මෙය පිදුම් ලැබුවේ ඇත්තටම මෙහි අති සාහිත්‍ය වටිනාකම නිසාමය.

පොතෙහි පෙරවදනෙහි ඇති ඔහුගේම වචන බිඳක් මා පහළ සටහන් කරමි.

"දත යුත්තක් වේ නම් කුඩා දරුවෙකු අතින් වුවද අසා දත යුතු යයි උපහැරණ කතා කියමින් තාත්තා බත්පත අතට ගෙන අනුභවයට සැරසෙත්මැ කොලු වයසටත් වඩා නුපුළුවන් දෑ පුළුවන්දැයි බලන්නට රිළා දරුවන් විදුලි කම්බියේ නොපෙරළී යන්නා සේ දොරට දමන පොල්ල අතට ගෙනැ දබරඟිලි තුඩුවෙහි සිරස් කොට තනා වෙවුල වෙවුලා සමබර කරන්නට ගත් වෙහෙස නිෂ්පල වී මා අතින් ගිලිහුණු දොර පොල්ල තාත්තාගේ බත්පත මතට වැටී මැටි තලිය සුණු විසුණු වීයැ.

කෝපයෙන් දිලිසුණු රත් වූ යවටක් වැනි ඇස් ඇති තාත්තා, "වන්නාටය, නුපුළුවන් දෑ කරන්නට වෙර ගනින් මයෙ හපනා" යි කියා අත වැකි ඉඳුල් සෝදාකුසගිනි ඉවසාගත් සැටි සිහියට නැගෙත් නැගෙත්ම අමුතු දෑ සිදුකොට හොඳ නරක අසා සිටින්නට පුරුදු වූ මට තාත්තා හැමදාමත් ආශිර්වාදයක් වූ අයුරු මතකයට නැගේ."

තනිකම මකා ගන්නට කියවන්නට සිතා අතට ගත් පොත නිසා මා සිත රිදවාගෙන සිටිමි. කියවාගෙන යනවිට දහ දොලොස් වතාවකට වඩා දෙනෙත් කඳුලින් පුරවා ගතිමි. එහෙත් මිතුර, අවසන දුක ද රසක් බව මා ඉඳුරා දැනගතිමි.