ඈ දීගෙක ගියාය.. || Weddings are all about emotions

අක්කා..

සහෝදරියකටත් වඩා නුඹ මට මිතුරියක්.

මෙලොව එළිය දුටුදා පටන් නුඹ මා එක්ක හිටියා.

කොහේ ගියත් මොනවා කරත් මගෙ හෙවනැල්ල උනේ උඹ.

වෙලාවකට වලි දාගෙන මරා ගත්තත් අපි සතුටින් හිටියා.

අම්මා තාත්තා උඹ මම අපි හතර දෙනාගෙ පුංචි ලෝකෙ හරි ලස්සනයි අක්කෙ.

නුඹ කවදාවත් අම්මලගෙ ඇස් වලට කඳුළක් දුන්නෙ නෑ.

උසස් පෙළින් ඉහලින්ම සමත් වෙලා වෛද්‍ය විද්‍යාලෙට තේරුණ දවසෙ තාත්තා ඇඬුවෙ මාත් දැන් රජෙක් කියලා.

අම්මා තාත්තගෙ හිත් වලට උඹ හැමදාම සැනසිල්ලක් උනා.

මගෙ ජීවිතේ හැම අස්සක් මුල්ලක්ම උඹ දන්නවා අක්කෙ.

අපි දෙන්නා අතරෙ රහසක් තිබ්බෙ නෑ කවදාවක්වත්.

මගෙ ජීවිතේ පීලි පනිද්දි උඹයි මාව හරි පාරට යොමු කරේ.

විභාගෙට කලින් දවසෙ ගණන් හදාගන්න බැරුව අඬද්දි ටොකු ඇණ ඇණ රෑ තිස්සෙම ගණන් කියා දුන්නෙ උඹ අක්කෙ.

ජීවිතේ ඉස්සරහට අරන් යන්න බැරුව කර කියාගන්න දෙයක් නැතුව ඉද්දි තමුසෙට පිස්සුද ඕයි කියලා ඉස්සරහට තල්ලු කරේ උඹයි අක්කෙ.

අපේ මුළු ගෙදරම එළිය කරපු පහන උඹ.

ගෙදරට එන පුංචි සමනළයොන්ටත් උඹ ආදරේ කරපු තරම්.

උඹ අපේ රෝස මල....




අපේ ගෙදර හැදී වැඩුණු රෝස මලට ඇගේ අයිතිකාරයා ළඟට යන්න උනා.

ගැහැණු දරුවෙක්ගෙ දෛවය ලියවිලා තියෙන්නෙ එහෙම.

ඒත් උඹ නැතුව ගෙදර පාලුයි අක්කෙ.

තාත්තා තාමත් හවසට උඹ කැමති කෑම අරන් එනවා.

අම්මා අමතක වෙලා ලොකු දූ කියාගෙන උඹව ගේ පුරා හොයනවා.

අන්තිමට උඹ නෑ කියලා මතක් උනාම දොර පඩිය උඩට වෙලා අඬනවා.

නුඹ නිසා ගෙදර පිරිලයි තිබුණෙ කියලා තේරෙන්නෙ නුඹ නැතිව මේ හිස්කම අත් විඳිද්දියි.

අපේ රෝස මල, උඹට වාසනාවන්ත අනාගතයක් අක්කේ.

අපිටත් වඩා ආදරෙන් බලාගන්න සැමියෙක් උඹට ලැබුණා.

අපේ ගෙදර සතුටින් පිරෙව්වා වගේ මේ අලුත් ගෙදරත් සතුටින් පුරවපන් මගෙ අක්කෙ.