ඇයි ඔයා හිටගෙන කෑ ගහන්නේ....

පුංචි එවුන්ගෙ පණ්ඩිතකම් ගැන මම කලින් පෝස්ට් එකකත් කිව්වනෙ. කසාද බැන්දම මොනාද වෙන්නෙ කියලා අහපු පොඩි එකාගෙ තවත් කතාවක් තමා මේ.

මේ පොඩි එකයි අම්මයි දවසක් මගුල් ගෙදරක ගිහින්.

ඉතින් දැන් කට්ටිය කාලා බීලා පුටුවලට වැටිලා ඉන්නවා. මනාල යුවල නෑදෑයින්ට වැඳලා කියලත් ඉවරයි. ඊට පස්සෙ තමා අර පරම්පරාවෙ පුරාජේරු කියවන වෙලාව. ඒ කියන්නෙ ස්තූති කතා අනං මනං.

හොඳට පදමට වැදිච්ච කෙනෙක්ට ස්තූති කතාව කරන්න දුන්නොත් කොහොමද? කාපු බීපුවා දිරවනකල්ම කියවන එකනෙ වැඩේ.

මේ මගුල් ගෙදරත් එහෙම පදමට වැදිච්ච පණ්ඩිතයෙක්ට තමා ස්තූති කතාව කරන්න දීලා තියෙන්නෙ. දැන් ඉතින් සෑහෙන්න වෙලාවක ඉඳන් අර මනුස්සයා කියවනවා.

අපේ මේ මනාල මහත්මයා මේ තුන් ලෝකෙන්වත් හොයාගන්න බැරි රත්තරන් කඳක්. බ්ලා බ්ලා බ්ලා... ඔහොමනෙ කතාව යන්නෙ.

දැන් පොඩි එකාට මළ. ඇයි කට්ටියම සද්ද නෑ. මැදට වෙලා එක්කෙනෙක් නැගිටගෙන කියවනවා ඉවරයක් නැතුව. පොඩි කොල්ලට දුවලා පැනලා කෑ ගහන්නවත් දෙන්නෙ නෑ අම්මා. මේ මොන කරදරයක්ද. මේක කාටද ඉවසගෙන ඉන්න පුලුවන්.

පොඩි එකා ටිකක් වටපිට බැලුවා. ඇඟේ තියෙන ඔක්කොම හයිය අරගෙන කෑ ගහලා මෙහෙම කිව්වා.

"මොකද ඔයා මැද්දට වෙලා හිටගෙන හයියෙන් කෑගහන්නේ......."

කට්ටියගෙ නිදි මත කොහෙන් ගියාද නෑ. හෝ ගාලා හිනා වෙනවා. පොඩි එකාගෙ අම්මට කරගන්න දෙයක් නෑ. කට වැහුවත් එතකොට කියන්න ඕනෙ ටික කියලා ඉවරයි.

ස්තූති කතාව කර කර හිටපු මනුස්සයත් ඉක්මනට ඒක නැවැත්තුවා කියලා තමා ආරංචිය.