බල්ලාගේ කුකුල් මස් කොල්ලාට නැත

මම එක වසරෙ ඉඳන් දහතුන වසරට යනකල්ම ගියේ මිශ්‍ර පාසලකට. ඉතිං කොල්ලො කෙල්ලො කියලා වෙනසක් නෑ. දෙගොල්ලොම හොඳටම ෆිට් යාලුවො හිටියෙ.

ඉස්කෝලෙ ෆන් නම් අපමණයි. ප්‍රසන්න මලයගෙ මේ කතාව කියෙව්වම අපේ යාලුවෙක්ට වෙච්ච සිද්ධියක් මතක් උනා.

අපිත් ඉස්සර බත් කන්න ගියාම මෙලෝ චාරයක් නෑ. වැඩි හරියක් බත් අරන් එන්නෙ ඉතින් අපි කෙල්ලො ටික තමා. කොල්ලො නම් ඉස්කෝලෙ එනකොට මොන බත්ද? උන් ගාව පොත් ටික වත් තියෙනවයැ.

මාළු ලෑල්ලකට කාක්කො ටිකක් වට උනා වගේ තමා බත් එකක් දිග ඇරියම. කොරිඩෝ එකේ යන උන්ටත් බඩගිනි හැදෙන්නෙ එතකොට. කොහෙන් එන අත්ද මන්දා. අපිට යන්තම් අනාගත්ත බත් ටික විතරයි. අනාගත්ත බත් ටිකත් කටට දාගන්නකල් ෂුවර් නෑ. ඒකත් මගදි උදුරලා කන උන් හිටියා.

බත් එක වාෂ්ප වෙනවා සුටුස් ගාලා. ඔලුවෙත් එක්ක බත් ඇට අන්තිමට.

අපේ යාලුවො සෙට් එකේ එක කොල්ලෙක් හිටියා ජීවිතේට බත් එකක් ගේන්නෙ නෑ. අපිත් ඉතින් කවදාවත් උගෙන් බත් එකක් බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ නෑ. ඒ තරමට හෝප්ලස්.

මෙන්න දවසක් මේකා ලොකූ බත් එකක් අරන් එනවා හෙන ආඩම්බරෙන්.

"ඒ බං අද අපේ ගෙදර කුකුල් මස් ඉව්වා. මම ඉතින් උඹලට බත් එකක් අරන් ආවා. උඹලා කවදා කන කුකුල් මස්ද. හෙහ් හෙහ්.. ".

දැන් පන්තියෙ හැමෝටම ආරාධනා කරනවා කුකුල් මස් සහිත බත් එකේ වරුණාව කියලා බත් එක කන්න.

දැන් ඉතින් කන සටනට සැරසී ඉන්න යුධ සෙබළු ටික ඉස්සරහා බත් එකේ අයිතිකාරයා හිමීට බත් එක දිග අරිනවා. පුහ්: මුගෙ ආඩම්බරේ බලපල්ලකො.

බත් එක නම් දිග ඇරියා. කට්ටිය හෝ ගාලා බත් එක පෙරළ පෙරළ කුකුල් මස් කෑලි හොයනවා.

"කෝ බං මහ ලොකුවට ගෙනාව කියපු චිකන්"

කොල්ලගෙ මූණ හට්ටියක් වෙලා. ඌව ඔක්කොම චාටර් කරනවා. ඇයි බත් එක ලෙහන්න කලින් කොච්චර ආඩම්බර කතා කිව්වද.

"අනේ බං මම දැක්කනෙ අද උදේ අපේ ගෙදර කුකුල් මස් හදනවා. අයියෝ එහෙනම් ඒ මට නෙමෙයි අපේ බල්ලට හදපු මස් එක වෙන්න ඇති."

ඔන්න වෙලා තියෙන වැඩේ. කරන්න පුලුවන් අපහාස හැම එකක්ම කරන ගමන් අපේ උන් බත් එක නම් කොහොම හරි අවුලක් නැතුව කෑවා. ඒත් අතුරුපසට අර කොල්ලවත් මරාගෙන කෑවා.