පිණිබිඳු කියලා පටන් ගත්තු බ්ලොග් එකට මටත් නොදැනීම අවුරුද්දකුත් ගෙවිලා ගිහින්.
මුලදි මම මේක පටන් ගත්තෙ මගේ පරණ කවි පොත් වල කුරුටු ගාලා තිබ්බ කවි දාන්න විතරයි. ඒත් ටික කාලයක් යද්දි ටික ටික යාලුවො එකතු වෙද්දි මේ බ්ලොග් එක මගේ ජීවිතේම කොටසක් උනා.
දවසේ වැඩි වෙලාවක් ගෙවෙන්නෙ බ්ලොග් එකත් එක්ක කිව්වොත් වැරද්දක් නෙමෙයි.
මෙච්චර දුරක් එන්න මට තනියම පුලුවන් කමක් නෑ. අනිවාර්යයෙන්ම මගේ පෝස්ට් බලලා ඒවට කමෙන්ට් කරන ඔයාලා නිසා තමයි මම මෙච්චර දුරක් ආවෙ.
ඇහින් නොදැක අකුරු වලින්ම අඳුන ගත්ත හුඟක් සමීප ආදරණීය ඔබ සැමට හදවතින්ම ස්තූති කරන්න ඕනෙ.
ජීවිතේ කවදාවත් හිතුවෙ නෑ ඇස් මානෙන් එහා ගිය යාලුකමක් ලැබෙයි කියලා. ඒ සහෝදරකම හැමදාම මගේ හිතේ තියේවි.
ඉතින් මගේ බ්ලොග් එකට අවුරුද්දක් පිරෙන වෙලාවෙ ඔයාලා අමතක කරන්නෙ කොහොමද?
කේක් කෑල්ලක් කාලා යන්න එන්න හොඳේ.
මුලදි මම මේක පටන් ගත්තෙ මගේ පරණ කවි පොත් වල කුරුටු ගාලා තිබ්බ කවි දාන්න විතරයි. ඒත් ටික කාලයක් යද්දි ටික ටික යාලුවො එකතු වෙද්දි මේ බ්ලොග් එක මගේ ජීවිතේම කොටසක් උනා.
දවසේ වැඩි වෙලාවක් ගෙවෙන්නෙ බ්ලොග් එකත් එක්ක කිව්වොත් වැරද්දක් නෙමෙයි.
මෙච්චර දුරක් එන්න මට තනියම පුලුවන් කමක් නෑ. අනිවාර්යයෙන්ම මගේ පෝස්ට් බලලා ඒවට කමෙන්ට් කරන ඔයාලා නිසා තමයි මම මෙච්චර දුරක් ආවෙ.
ඇහින් නොදැක අකුරු වලින්ම අඳුන ගත්ත හුඟක් සමීප ආදරණීය ඔබ සැමට හදවතින්ම ස්තූති කරන්න ඕනෙ.
ජීවිතේ කවදාවත් හිතුවෙ නෑ ඇස් මානෙන් එහා ගිය යාලුකමක් ලැබෙයි කියලා. ඒ සහෝදරකම හැමදාම මගේ හිතේ තියේවි.
ඉතින් මගේ බ්ලොග් එකට අවුරුද්දක් පිරෙන වෙලාවෙ ඔයාලා අමතක කරන්නෙ කොහොමද?
කේක් කෑල්ලක් කාලා යන්න එන්න හොඳේ.
